Zonder oordeel….

Jaren geleden volgde ik een Mindfulness training bij een stel zeer bevlogen cursusleiders in Papendrecht. Eén van de cursusleiders sprak geregeld de woorden “zonder oordeel” uit, die een bijzondere betekenis in mijn leven hebben gekregen.

We doen het allemaal zo vaak, oordelen over de ander of over een situatie, zonder daadwerkelijk te weten hoe het is ontstaan. Zonder te weten waarom iemand handelt zo hij handelt. Zonder dat je daadwerkelijk alle kanten van een verhaal te kent. We hebben ons oordeel al klaar. U kunt vast zelf allemaal uw eigen voorbeelden hierbij oproepen.

Zonder oordeel

Toen ik jaren later, samen met mijn partner, bij dezelfde cursusleiders een korte middag training volgde, kwam ook hier steeds de term “zonder oordeel” om de hoek.  Deze uitspraak kreeg een geheel eigen opdracht binnen onze relatie mee, zo leek het. Als de één de ander een verhaal vertelde over een voorval of situatie op het werk, of elders, sprak de ander vaak uit “o jaaaaaaa, weer geheel zonder oordeel dit….” Het mooie van het elkaar hierop wijzen is wel, dat je dus dan pas werkelijk merkt hoe vaak je over iemand of over een situatie daadwerkelijk een oordeel velt. En dat zonder daar zelf ook nog maar een moment bij stil te staan. Het steeds elkaar erop wijzen maakt dus dat je bewuster wordt.  Eerder zelf al merkt dat je je oordeel al klaar hebt. Sterker nog, soms al voor je een situatie in gaat denkt…. “ik ga er nu even zonder oordeel in”.

Makkelijker gezegd dan gedaan

Toch had de cursusleider nog een grotere opdracht voor ons in petto tijdens die mindfulness training toen hij de termen “zonder oordeel” gebruikte. Hij leerde namelijk dat we vooral ook erg vaak met een oordeel naar ons zelf kijken. Dat we vooral onszelf vaak al veroordeeld hebben voordat we daadwerkelijk hebben kunnen kijken of voelen wat er diep van binnen speelt.  En daar ligt een zeer moeilijke opgave. Want kan je, behalve naar anderen kijken zonder oordeel, dat ook naar jezelf?

Kan je zonder jezelf te veroordelen kijken naar dat ontslag, of dat verpeste examen?

Is het haalbaar om je zonder jezelf te veroordelen te kijken naar die relatie die stuk loopt, of naar die vriendschap die verslapt?

Lukt het je om zonder de schuld bij jezelf neer te leggen te denken aan die transactie op je werk die mislukte, of dat project wat na de mooie plannen toch ergens is fout gelopen en nooit is afgemaakt?

Daar blijkt de term “zonder oordeel” ineens nog veel moeilijker te zijn dan als het over anderen gaat.

Ons oordeel over onszelf

Over onszelf hebben we immers altijd een oordeel. We vinden onszelf te dik, te dun, te stom, te sloom, te traag, te wereldvreemd, te verwend, te hard, te softie, te ………… noem het maar op.

Maar hoe mooi zou het zijn, als we vanaf nu eens alleen maar naar onszelf kijken, zonder daar dan gelijk een oordeel bij te hoeven voelen. Gewoon alleen maar kijken, en voelen. En je zult merken dat als je jezelf zonder oordeel leert bekijken, dat dat naar anderen toe dan ook vanzelf gaat gebeuren.

Heb je hier hulp bij nodig? Neem dan contact op met De weg Omhoog Coaching.