Het moet altijd maar goed gaan…….

Het is een regenachtige dinsdagmorgen als ze voor mijn deur staat. Aan haar hele houding is zichtbaar hoe ze zich voelt. Toch, als we even later in de praktijkruimte zitten met een verse kop thee, vraag ik het haar. Haar antwoord is een vluchtig “goed……..”. Ik laat een stilte vallen en kijk haar aan.  Althans……Dat was de bedoeling. Zij kijkt driftig naar haar vers gelakte nagels. “Hoe gaat het nu echt?”, vraag ik dan. Geschrokken kijkt ze me aan en vertelt dan met horten en stoten hoe ze zich werkelijk voelt. Haar relaas eindigt in een stil zwijgen, een diepe zucht en een paar biggelende tranen. Ik schuif de tissues haar kant op schuif en wacht rustig af, Dan zegt ze uiteindelijk: ”Waarom vroeg je het eigenlijk, als je allang had gezien hoe het ging?“.

Het moet altijd maar goed gaan

Veel cliënten die ik coach hebben dat jaren volgehouden. Hoewel ze zelf al heel lang voelden dat het écht niet meer ging.  Vaak wisten ze nog niet precies wat er nou echt aan de hand was.  Hielden zichzelf en anderen voor dat het allemaal prima liep. Waarom willen wij mensen toch altijd suggereren dat het goed gaat? De meeste mensen voelen het als falen of mislukken als ze wegglijden onder de omstandigheden van het leven. Voor mij betekent het echter dat iemand leeft en voelt. Het leven schotelt ons niet altijd de mooiste scenario’s voor en dus mag ons gevoel daar best op reageren. De schijn ophouden over hoe goed het gaat is in mijn ogen slechts een wegduiken voor jezelf, en het etaleren naar anderen. Iemand die écht kijkt en luistert tussen uitgesproken woorden door, weet toch wel hoe het écht in elkaar zit. Er zijn tegenwoordig niet zoveel mensen die nog goed luisteren.

Lees verder

“Dat kan jij toch niet!”

Ruim veertig jaar lang had mijn moeder een boodschap voor me, bij alles wat ik deed, waar ik over nadacht, wilde of ging doen. Ruim veertig jaar lang hoorde ik deze boodschap aan. Het stimuleerde me om het tegendeel te tonen vanuit de drang om mezelf te bewijzen. Veertig jaar duurt lang en het heeft me dan ook uitputtend veel energie gekost.

 

Mijn moeder gaf me altijd dezelfde, niet bepaald stimulerende of motiverende, boodschap mee. Haar woorden kwamen niet meer onverwacht voor mij. Toch kwamen ze veertig jaar lang binnen als een mokerslag. Toen ik een keuze voor een opleiding moest maken, een baan zocht, een relatie wilde beginnen, een afvalproces inzette of een procedure wilde starten voor een adoptie van een kindje, de boodschap van mijn moeder was identiek. Luid en duidelijk was haar commentaar: ”Dat kan jij toch niet”.  Vaak slikte ik mijn tranen in en at ik mijn teleurstelling weg. Ik hervond mezelf zonder hulp van anderen en stond op na iedere “mokerslag” van mamma.

Lees verder

Je krijgt het soms niet cadeau.

Je kunt het allemaal nog zo goed voor elkaar lijken te hebben, het leven gooit soms zomaar iets op je pad waar je een weg mee moet zien te vinden. Hoe doe je dat dan? Wat, in je mind-set, spreek je aan om ervoor te zorgen dat wat nu gedaan moet worden ook doorgang kan vinden? Hoe werkt dat in een mensenbrein? Deze column gaat over het proces waar ik in terecht kwam een aantal jaar geleden, omdat het leven zelf mij een “cadeautje” gaf, wat ik niet inruilen kon.

Lees verder

De kracht van de stilte……

“Dus met een paar gesprekken zijn al mijn problemen opgelost?”

Ze zei het uitdagend. Ik liet een stilte vallen en keek haar aan. Zij sloeg haar ogen neer en keek naar haar schoenen. Fel roze gympen met witte linten als veters gestrikt en ze leken haar nogal te intrigeren. Ik wachtte af en liet de stilte duren terwijl de spanning voelbaar was. Ik had geleerd dat juist dit soort momenten heel waardevol waren en dus liet ik het gebeuren. Uiteindelijk keek ze me met natte ogen aan en met gebroken stem zei ze: ”Ik weet gewoon niet meer hoe ik het moet oplossen. Kan jij me hieruit helpen?”. Haar recht in de ogen aankijkend zei ik met een rustige stem: ”De énige die jou hieruit kan helpen, ben je zelf….”. Ik noemde haar naam om het persoonlijker te maken en zag dat dit bij haar binnen kwam. Het doosje met tissues stond er vandaag niet voor niets. Ik reikte hem aan en liet haar de ruimte om eindelijk de strijd die ze met zichzelf voerde te uitten. De tranen die kwamen leken een werkelijke verlossing voor haar. Ik zag haar schouders en haar rug ontspannen.

Lees verder

Mens…… wat ben je mooi!

Ik geloof in het feit dat ieder mens mooi is, van oorsprong. Ook jij!
Jaren geleden zei iemand dat tegen mij. Ik heb er altijd wat moeite mee gehad, om mezelf te bekijken en te zien als mooi mens. Mooi was voor mij altijd gerelateerd aan de buitenkant en net zoals de meeste mensen, heb ik nog wel wat wensen op het gebied van kilo’s, littekens en rimpels. Gek genoeg heb ik veel minder moeite om de schoonheid in anderen te vinden, omdat ik daarbij wél verder kijk dan de buitenkant alleen. Dat zegt natuurlijk alles over mij, en over hoe ik altijd in het leven gestaan heb. Over mijn gelopen proces van vele jaren en over dát waar ik nog midden in zit. Maar er is ook een heel bewuste keuze gemaakt. Een keuze om anders te gaan kijken, naar anderen, maar nog meer naar mezelf.

Lees verder

Ervoor gaan…..

Druipend van de stromende regen staat ze voor mijn deur. Ik laat haar binnen, reik haar een handdoek aan onderweg naar mijn praktijkruimte en zorg in no time voor een flinke bak dampende thee. Ze begint uit zichzelf met de woorden: ”Ik wilde eigenlijk niet komen en afbellen, het regent zo hard………”. De rest van haar woorden verstomd….. Als ik haar aankijk, zonder verdere reactie, zegt ze……: ”Nou ja…..ik had eigenlijk een andere reden om niet te willen komen. Ik weet het gewoon echt niet meer. Het is één grote puinhoop en ik weet niet meer waar ik moet beginnen”.

Ontwarren

Daar ligt dan mijn grote uitdaging. Ik ben een ster in puinhopen ontwarren, rode draden zien, en verbanden leggen. Een half uur later zijn we bij de kern van haar probleem aangekomen. We bespreken wat voor haar een oplossing zou kunnen zijn en hoe ze daar heel concreet mee aan de slag kan gaan de komende weken. Ze is inmiddels aardig opgedroogd en lijkt ook opgelucht te zijn door deze “ontwarde puinhoop”. Als ik haar de vraag stel waarom het nou precies zo moeilijk was om toch naar deze afspraak te komen, is haar antwoord kort. “Ik wist gewoon niet meer of ik er nog wel voor wilde gaan. Ik had totaal geen overzicht meer en alles leek zwart”. Lachend vervolgt ze: ”Zelfs de lucht deed vandaag mee” en ze wijst met haar hoofd richting het raam waar alweer de harde slagregens tegenaan striemen. Het lijkt of de natuur haar zelfs een handje helpt, want een harde onweersklap volgt.

Lees verder

Het moet altijd maar goed gaan…….

Het is een regenachtige dinsdagmorgen als ze voor mijn deur staat. Aan haar hele houding is zichtbaar hoe ze zich voelt. Toch, als we even later in de praktijkruimte zitten met een verse kop thee, vraag ik het haar. Haar antwoord is een vluchtig “goed……..”. Ik laat een stilte vallen en kijk haar aan, althans……Dat was de bedoeling. Zij kijkt driftig naar haar vers gelakte nagels. “Hoe gaat het nu echt?”, vraag ik dan. Geschrokken kijkt ze me aan en vertelt dan met horten en stoten hoe ze zich werkelijk voelt. Haar relaas eindigt in een stil zwijgen, een diepe zucht en een paar biggelende tranen. Als ik de tissues haar kant op schuif en rustig afwacht, zegt ze uiteindelijk: ”Waarom vroeg je het eigenlijk, als je allang had gezien hoe het ging?“.

Het moet altijd maar goed gaan.                                                                                                                                                                                                    Veel cliënten die ik coach hebben dat jaren volgehouden. Hoewel ze zelf al heel lang voelden dat het écht niet meer ging. Vaak wisten ze nog niet precies wat er nou echt aan de hand was, en hielden ze vol dat het allemaal prima liep. Waarom willen wij mensen toch altijd suggereren dat het goed gaat? De meeste mensen voelen het als falen of mislukken als ze wegglijden onder de omstandigheden van het leven. Voor mij betekent het echter dat iemand leeft en voelt. Het leven schotelt ons niet altijd de mooiste scenario’s voor en dus mag ons gevoel daar best op reageren. De schijn ophouden over hoe goed het gaat is in mijn ogen slechts een wegduiken voor jezelf, en het etaleren naar anderen. Iemand die écht kijkt en luistert tussen uitgesproken woorden door, weet toch wel hoe het écht in elkaar zit. Er zijn tegenwoordig niet zoveel mensen die nog goed luisteren.

Lees verder

Hoe comfortabel is jouw comfortzone eigenlijk?

Mijn cliënten krijgen het vaak van me te horen, “Stap eens uit je comfortzone, daag jezelf eens uit”. Ook zelf doe ik het geregeld, uit mijn comfortzone stappen. Altijd spannend, boeiend, leuk en in ieder geval staat het garant voor jezelf leren kennen.  Je comfortzone is een veilig stukje wat je zelf hebt gecreëerd, en daar eens uitstappen geeft heel veel energie en informatie. Het levert vaak mooie dingen op, die je nooit bereikt had als je de sprong niet had gewaagd.

Jouw comfortzone

Alles wat bij jou een gevoel van veiligheid oplevert valt binnen jouw comfortzone. Hoe groot die zone dan precies is hangt dus helemaal af van de mate van jouw angstbeleving. Die is bij ieder mens verschillend. Je zou kunnen zeggen dat alles waarbij of waardoor jij je veilig voelt, binnen jouw comfortzone valt. Bij veel mensen valt bijvoorbeeld het hebben van een vaste partner, of een vaste baan daaronder, omdat ze daar een gevoel van continuïteit in ervaren. Financieel, of op het gebied van…. Je weet wat je hebt, nooit wat je krijgt. Toch is de vraag hoe comfortabel die comfortzone nou eigenlijk is.

Lees verder

“Ik wil het zelf doen…….”

Wij mensen zijn geprogrammeerd om alles zelf te willen kunnen. Hulp vragen is voor velen daarom heel lastig en wordt uitgesteld tot het aller laatste moment. Dat is ook niet verwonderlijk als we bedenken dat het ons als kind zo wordt geleerd. Wie kent immers niet de uitdrukking “eerst zelf proberen” van je moeder, vader of  van de kleuterjuf uit je kindertijd. Ik doel dan op handelingen als het dichtdoen van knopen, het vastmaken van de rits van je jas of op het strikken van je veters. Allemaal dingen die we nu dagelijks zonder nadenken doen.  Ooit hebben we ze toch echt geleerd door de stimulatie het te proberen. Natuurlijk waren dan, als het je lukte, de complimenten niet van de lucht. Als kind ben je dan erg trots was op jezelf en op de zelf vastgemaakte veters.

Lees verder

Toen ik de mensen leerde kennen…..

Mijn moeder was vroeger een fervent spaarder van die ouderwetse spreuk tegeltjes. Er hingen er tientallen kris kras door het huis waarmee ik als kind het lezen van de woorden oefende. Hoewel bij de meesten de betekenis van de zinnen totaal langs me heen ging, was er één tegeltje wat er altijd uitsprong voor mij. Maar dat was niet om de woorden, maar om de kleine afbeelding in de linker onder hoek. De tekst die erop stond, hoewel bijna dagelijks aangehaald door mijn moeder en broer bij ons in huis, is nooit mijn lijftekst geworden. Ik was alleen maar gebiologeerd door dat plaatje………

Lees verder

  • 1
  • 2

Ben jij benieuwd of ik je kan helpen tijdens de mooie reis in jezelf op de weg omhoog naar jouw gelukkiger leven? Neem dan contact met mij op!

Bank
NL46 RABO 0353 0411 06
tnv J.M. van der Kolk

Kvk:
71580298

BTW:
NL002034524B47

Email:
jolanda@dewegomhoogcoaching.nl

Telefoon:
+31 6 20 26 96 82

Adres:
Filipijnen 95
3524 JJ UTRECHT - lunetten

Foto: Bert Bosch  |  Web: mediaflow.nl  |  Design: Floris Heitkamp   | © 2018 De Weg Omhoog Coaching  |  Privacyverklaring