Skip to main content

Auteur: Jolanda van der Kolk

Van hard naar hart

Ik heb nogal wat achter mijn kiezen zoals dat heet. Zonder daarover te klagen kan ik zeggen dat alles wat ik heb meegemaakt mij gemaakt heeft tot de persoon die ik nu ben. Ik had het van te voren niet zo kunnen bedenken. Het zou een scenario zijn geweest voor de meest onsamenhangende bioscoopfilm ooit waar vast veel mensen ademloos naar hadden kunnen kijken. Toch is het wel het draaiboek van mijn leven tot nu toe geweest waar elke scène een andere uitkomst had dan die ik van te voren had bedacht. En misschien lag daar wel juist de crux, dát ik alles van tevoren uitdacht en nooit ergens instapte met mijn hart.

Lees verder

De weg omhoog…….

Het was mijn eerste werkdag na drie weken vakantie. Uitgerust was ik allerminst, zoals het afgelopen jaar zo ongeveer het geval was geweest en daarom had ik die morgen vroeg al een huisartsafspraak ingepland voor eind die week. Ik had dat jaar de spreekkamer van de huisarts al vaker gezien dan in de rest van mijn leven het geval was geweest, maar ik bleef intens moe.  Ik had gehoopt uitgerust terug te komen van een heerlijke vakantie, maar zelfs een bergwandeling bleek voor mij niet haalbaar, ik was te moe……

Breekpunt

Aan mijn collega overhandigde ik een terugbel notitie op papier, en haar blik hield kort de mijne vast. Ze vroeg: ”gaat het wel?” Ik zakte neer op de stoel die het dichtst bij stond, het enige woord wat over mijn lippen kwam was “nee”, waarna ik vreselijk begon  te huilen.  Zeker anderhalf uur heb ik zo gezeten, terwijl stoppen met huilen een onmogelijke opgave was. Terwijl mijn collega na vijf minuten helder had dat ik naar huis moest, belde ze de teamleidster die op dat moment buiten de deur vergaderde. Er was paniek in de tent. Op dat moment namelijk  was ik de enige secretaresse die voor handen was, omdat mijn collega secretaresse in het ziekenhuis lag met longproblemen, en niet snel terug zou komen. Na lang overleg werd ik naar huis gestuurd met de mededeling dat ik maar een dagje moest gaan uitrusten. Of ik ook wilde laten weten of ik veilig was thuisgekomen…… Een dagje uitrusten bleek niet genoeg, maar dat zou later pas blijken.

Lees verder

Eén plus één is twee….…..toch?

Eén van de eerste sommetjes die je vroeger als kind op school leerde is dat één plus één twee is. Een sommetje dat later in je leven nog op vele fronten terug keert. Twijfelde je als kind al sowieso nooit aan wat de juf of meester zei, bij dit sommetje heeft nog niemand ooit een vraagteken gezet.

Nu vraag je je misschien af waarom ik dan koos voor de twijfelachtige titel van deze column hierboven. Want als nooit iemand twijfels heeft bij dit gegeven, waarom ik dan wel? Wat nu als ik je vertel dat in sommige gevallen één plus één als uitkomst het getal drie geeft? Of nog veel meer dan drie? Raak je dan in verwarring? Maak ik je nieuwsgierig en wil je weten hoe het zit? Als dat laatste het geval is dan leg ik het je graag uit. Want nieuwsgierigheid is nou precies de basis van deze optelsom met die vreemde uitkomst.

Lees verder

Door welke bril kijk jij?

Bij het lezen van deze titel denk je misschien….”gekke vraag”. Wellicht ben je niet eens brildragend, en is dat dus al helemaal niet aan de orde…… denk je. De strekking van mijn vraag echter gaat veel dieper dan het dragen van een bril. Dit gaat namelijk over de weg omhoog vinden bij jezelf. Ik zal je uitleggen wat ik bedoel.

Als er iets gebeurt wat een grote impact heeft op jou en je leven, kan je daar op verschillende manieren mee omgaan. Je hebt altijd een keuze om iets positief dan wel negatief op te vatten. Vaak is dat niet eens een bewust kiesmoment overigens, want wij mensen hebben vaak onze reactie al klaar voordat we er over hebben nagedacht. Vaak komt onze reactie voort uit hoe we als mens in het leven staan. We doen het zoals we het gewend zijn om te doen, en leven dus vanuit een patroon. Het kan echter heel bevrijdend zijn daar eens goed naar te kijken (door een andere bril).

Lees verder

“Word ik ooit de oude?”

Onlangs begeleidde ik een cliënt die een behoorlijke grens over was gegaan. Ze zat midden in een burn-out toen ze bij me kwam. We voerden een aantal coachgesprekken, en hoewel het beter leek te gaan, wist ik dat de weg vanuit een burn-out lang kon zijn. Ik maande haar dus vooral om rustig te werken aan het herstel en haar grenzen niet over te gaan, maar haar lichaam goed aan te voelen. De tijd nemen voor een herstelproces van een burn-out is heel belangrijk.

Lees verder

Een nieuw begin

Een nieuw begin is oneindig in zijn mogelijkheden. Alles ligt open, niemand weet hoe het lopen zal. Langs onverwachte wegen komen kansen en op elk moment kan daar weer een andere kans aan worden toegevoegd. Het mooie van zo’n nieuw begin is dat je je eigen mogelijkheden niet helder hebt. Elke dag kan er zomaar weer iets gebeuren waardoor er ineens een extra optie ontstaat.

Lees verder

Zonder oordeel….

Jaren geleden volgde ik een Mindfulness training bij een stel zeer bevlogen cursusleiders in Papendrecht. Eén van de cursusleiders sprak geregeld de woorden “zonder oordeel” uit, die een bijzondere betekenis in mijn leven hebben gekregen.

We doen het allemaal zo vaak, oordelen over de ander of over een situatie, zonder daadwerkelijk te weten hoe het is ontstaan. Zonder te weten waarom iemand handelt zo hij handelt. Zonder dat je daadwerkelijk alle kanten van een verhaal te kent. We hebben ons oordeel al klaar. U kunt vast zelf allemaal uw eigen voorbeelden hierbij oproepen.

Lees verder