Skip to main content

Tag: liefde voor jezelf

Het moet altijd maar goed gaan…….

Het is een regenachtige dinsdagmorgen als ze voor mijn deur staat. Aan haar hele houding is zichtbaar hoe ze zich voelt. Toch, als we even later in de praktijkruimte zitten met een verse kop thee, vraag ik het haar. Haar antwoord is een vluchtig “goed……..”. Ik laat een stilte vallen en kijk haar aan.  Althans……Dat was de bedoeling. Zij kijkt driftig naar haar vers gelakte nagels. “Hoe gaat het nu echt?”, vraag ik dan. Geschrokken kijkt ze me aan en vertelt dan met horten en stoten hoe ze zich werkelijk voelt. Haar relaas eindigt in een stil zwijgen, een diepe zucht en een paar biggelende tranen. Ik schuif de tissues haar kant op schuif en wacht rustig af, Dan zegt ze uiteindelijk: ”Waarom vroeg je het eigenlijk, als je allang had gezien hoe het ging?“.

Het moet altijd maar goed gaan

Veel cliënten die ik coach hebben dat jaren volgehouden. Hoewel ze zelf al heel lang voelden dat het écht niet meer ging.  Vaak wisten ze nog niet precies wat er nou echt aan de hand was.  Hielden zichzelf en anderen voor dat het allemaal prima liep. Waarom willen wij mensen toch altijd suggereren dat het goed gaat? De meeste mensen voelen het als falen of mislukken als ze wegglijden onder de omstandigheden van het leven. Voor mij betekent het echter dat iemand leeft en voelt. Het leven schotelt ons niet altijd de mooiste scenario’s voor en dus mag ons gevoel daar best op reageren. De schijn ophouden over hoe goed het gaat is in mijn ogen slechts een wegduiken voor jezelf, en het etaleren naar anderen. Iemand die écht kijkt en luistert tussen uitgesproken woorden door, weet toch wel hoe het écht in elkaar zit. Er zijn tegenwoordig niet zoveel mensen die nog goed luisteren.

Lees verder

“Dat kan jij toch niet!”

Ruim veertig jaar lang had mijn moeder een boodschap voor me, bij alles wat ik deed, waar ik over nadacht, wilde of ging doen. Ruim veertig jaar lang hoorde ik deze boodschap aan. Het stimuleerde me om het tegendeel te tonen vanuit de drang om mezelf te bewijzen. Veertig jaar duurt lang en het heeft me dan ook uitputtend veel energie gekost.

 

Mijn moeder gaf me altijd dezelfde, niet bepaald stimulerende of motiverende, boodschap mee. Haar woorden kwamen niet meer onverwacht voor mij. Toch kwamen ze veertig jaar lang binnen als een mokerslag. Toen ik een keuze voor een opleiding moest maken, een baan zocht, een relatie wilde beginnen, een afvalproces inzette of een procedure wilde starten voor een adoptie van een kindje, de boodschap van mijn moeder was identiek. Luid en duidelijk was haar commentaar: ”Dat kan jij toch niet”.  Vaak slikte ik mijn tranen in en at ik mijn teleurstelling weg. Ik hervond mezelf zonder hulp van anderen en stond op na iedere “mokerslag” van mamma.

Lees verder

Je krijgt het soms niet cadeau.

Je kunt het allemaal nog zo goed voor elkaar lijken te hebben, het leven gooit soms zomaar iets op je pad waar je een weg mee moet zien te vinden. Hoe doe je dat dan? Wat, in je mind-set, spreek je aan om ervoor te zorgen dat wat nu gedaan moet worden ook doorgang kan vinden? Hoe werkt dat in een mensenbrein? Deze column gaat over het proces waar ik in terecht kwam een aantal jaar geleden, omdat het leven zelf mij een “cadeautje” gaf, wat ik niet inruilen kon.

Lees verder

Mens…… wat ben je mooi!

Ik geloof in het feit dat ieder mens mooi is, van oorsprong. Ook jij!
Jaren geleden zei iemand dat tegen mij. Ik heb er altijd wat moeite mee gehad, om mezelf te bekijken en te zien als mooi mens. Mooi was voor mij altijd gerelateerd aan de buitenkant en net zoals de meeste mensen, heb ik nog wel wat wensen op het gebied van kilo’s, littekens en rimpels. Gek genoeg heb ik veel minder moeite om de schoonheid in anderen te vinden, omdat ik daarbij wél verder kijk dan de buitenkant alleen. Dat zegt natuurlijk alles over mij, en over hoe ik altijd in het leven gestaan heb. Over mijn gelopen proces van vele jaren en over dát waar ik nog midden in zit. Maar er is ook een heel bewuste keuze gemaakt. Een keuze om anders te gaan kijken, naar anderen, maar nog meer naar mezelf.

Lees verder

Ervoor gaan…..

Druipend van de stromende regen staat ze voor mijn deur. Ik laat haar binnen, reik haar een handdoek aan onderweg naar mijn praktijkruimte en zorg in no time voor een flinke bak dampende thee. Ze begint uit zichzelf met de woorden: ”Ik wilde eigenlijk niet komen en afbellen, het regent zo hard………”. De rest van haar woorden verstomd….. Als ik haar aankijk, zonder verdere reactie, zegt ze……: ”Nou ja…..ik had eigenlijk een andere reden om niet te willen komen. Ik weet het gewoon echt niet meer. Het is één grote puinhoop en ik weet niet meer waar ik moet beginnen”.

Ontwarren

Daar ligt dan mijn grote uitdaging. Ik ben een ster in puinhopen ontwarren, rode draden zien, en verbanden leggen. Een half uur later zijn we bij de kern van haar probleem aangekomen. We bespreken wat voor haar een oplossing zou kunnen zijn en hoe ze daar heel concreet mee aan de slag kan gaan de komende weken. Ze is inmiddels aardig opgedroogd en lijkt ook opgelucht te zijn door deze “ontwarde puinhoop”. Als ik haar de vraag stel waarom het nou precies zo moeilijk was om toch naar deze afspraak te komen, is haar antwoord kort. “Ik wist gewoon niet meer of ik er nog wel voor wilde gaan. Ik had totaal geen overzicht meer en alles leek zwart”. Lachend vervolgt ze: ”Zelfs de lucht deed vandaag mee” en ze wijst met haar hoofd richting het raam waar alweer de harde slagregens tegenaan striemen. Het lijkt of de natuur haar zelfs een handje helpt, want een harde onweersklap volgt.

Lees verder

Hoe comfortabel is jouw comfortzone eigenlijk?

Mijn cliënten krijgen het vaak van me te horen, “Stap eens uit je comfortzone, daag jezelf eens uit”. Ook zelf doe ik het geregeld, uit mijn comfortzone stappen. Altijd spannend, boeiend, leuk en in ieder geval staat het garant voor jezelf leren kennen.  Je comfortzone is een veilig stukje wat je zelf hebt gecreëerd, en daar eens uitstappen geeft heel veel energie en informatie. Het levert vaak mooie dingen op, die je nooit bereikt had als je de sprong niet had gewaagd.

Jouw comfortzone

Alles wat bij jou een gevoel van veiligheid oplevert valt binnen jouw comfortzone. Hoe groot die zone dan precies is hangt dus helemaal af van de mate van jouw angstbeleving. Die is bij ieder mens verschillend. Je zou kunnen zeggen dat alles waarbij of waardoor jij je veilig voelt, binnen jouw comfortzone valt. Bij veel mensen valt bijvoorbeeld het hebben van een vaste partner, of een vaste baan daaronder, omdat ze daar een gevoel van continuïteit in ervaren. Financieel, of op het gebied van…. Je weet wat je hebt, nooit wat je krijgt. Toch is de vraag hoe comfortabel die comfortzone nou eigenlijk is.

Lees verder

“Ik wil het zelf doen…….”

Wij mensen zijn geprogrammeerd om alles zelf te willen kunnen. Hulp vragen is voor velen daarom heel lastig en wordt uitgesteld tot het aller laatste moment. Dat is ook niet verwonderlijk als we bedenken dat het ons als kind zo wordt geleerd. Wie kent immers niet de uitdrukking “eerst zelf proberen” van je moeder, vader of  van de kleuterjuf uit je kindertijd. Ik doel dan op handelingen als het dichtdoen van knopen, het vastmaken van de rits van je jas of op het strikken van je veters. Allemaal dingen die we nu dagelijks zonder nadenken doen.  Ooit hebben we ze toch echt geleerd door de stimulatie het te proberen. Natuurlijk waren dan, als het je lukte, de complimenten niet van de lucht. Als kind ben je dan erg trots was op jezelf en op de zelf vastgemaakte veters.

Lees verder

Van hard naar hart

Ik heb nogal wat achter mijn kiezen zoals dat heet. Zonder daarover te klagen kan ik zeggen dat alles wat ik heb meegemaakt mij gemaakt heeft tot de persoon die ik nu ben. Ik had het van te voren niet zo kunnen bedenken. Het zou een scenario zijn geweest voor de meest onsamenhangende bioscoopfilm ooit waar vast veel mensen ademloos naar hadden kunnen kijken. Toch is het wel het draaiboek van mijn leven tot nu toe geweest waar elke scène een andere uitkomst had dan die ik van te voren had bedacht. En misschien lag daar wel juist de crux, dát ik alles van tevoren uitdacht en nooit ergens instapte met mijn hart.

Lees verder

De weg omhoog…….

Het was mijn eerste werkdag na drie weken vakantie. Uitgerust was ik allerminst, zoals het afgelopen jaar zo ongeveer het geval was geweest en daarom had ik die morgen vroeg al een huisartsafspraak ingepland voor eind die week. Ik had dat jaar de spreekkamer van de huisarts al vaker gezien dan in de rest van mijn leven het geval was geweest, maar ik bleef intens moe.  Ik had gehoopt uitgerust terug te komen van een heerlijke vakantie, maar zelfs een bergwandeling bleek voor mij niet haalbaar, ik was te moe……

Breekpunt

Aan mijn collega overhandigde ik een terugbel notitie op papier, en haar blik hield kort de mijne vast. Ze vroeg: ”gaat het wel?” Ik zakte neer op de stoel die het dichtst bij stond, het enige woord wat over mijn lippen kwam was “nee”, waarna ik vreselijk begon  te huilen.  Zeker anderhalf uur heb ik zo gezeten, terwijl stoppen met huilen een onmogelijke opgave was. Terwijl mijn collega na vijf minuten helder had dat ik naar huis moest, belde ze de teamleidster die op dat moment buiten de deur vergaderde. Er was paniek in de tent. Op dat moment namelijk  was ik de enige secretaresse die voor handen was, omdat mijn collega secretaresse in het ziekenhuis lag met longproblemen, en niet snel terug zou komen. Na lang overleg werd ik naar huis gestuurd met de mededeling dat ik maar een dagje moest gaan uitrusten. Of ik ook wilde laten weten of ik veilig was thuisgekomen…… Een dagje uitrusten bleek niet genoeg, maar dat zou later pas blijken.

Lees verder

Eén plus één is twee….…..toch?

Eén van de eerste sommetjes die je vroeger als kind op school leerde is dat één plus één twee is. Een sommetje dat later in je leven nog op vele fronten terug keert. Twijfelde je als kind al sowieso nooit aan wat de juf of meester zei, bij dit sommetje heeft nog niemand ooit een vraagteken gezet.

Nu vraag je je misschien af waarom ik dan koos voor de twijfelachtige titel van deze column hierboven. Want als nooit iemand twijfels heeft bij dit gegeven, waarom ik dan wel? Wat nu als ik je vertel dat in sommige gevallen één plus één als uitkomst het getal drie geeft? Of nog veel meer dan drie? Raak je dan in verwarring? Maak ik je nieuwsgierig en wil je weten hoe het zit? Als dat laatste het geval is dan leg ik het je graag uit. Want nieuwsgierigheid is nou precies de basis van deze optelsom met die vreemde uitkomst.

Lees verder