denk jezelf niet klein Archieven - De Weg Omhoog Coaching

“Dat kan jij toch niet!”

14 februari 2020
Jolanda van der Kolk

Ruim veertig jaar lang had mijn moeder een boodschap voor me, bij alles wat ik deed, waar ik over nadacht, wilde of ging doen. Ruim veertig jaar lang hoorde ik deze boodschap aan. Het stimuleerde me om het tegendeel te tonen vanuit de drang om mezelf te bewijzen. Veertig jaar duurt lang en het heeft me dan ook uitputtend veel energie gekost.

Mijn moeder gaf me altijd dezelfde, niet bepaald stimulerende of motiverende, boodschap mee. Haar woorden kwamen niet meer onverwacht voor mij. Toch kwamen ze veertig jaar lang binnen als een mokerslag. Toen ik een keuze voor een opleiding moest maken, een baan zocht, een relatie wilde beginnen, een afvalproces inzette of een procedure wilde starten voor een adoptie van een kindje, de boodschap van mijn moeder was identiek. Luid en duidelijk was haar commentaar: ”Dat kan jij toch niet”. Vaak slikte ik mijn tranen in en at ik mijn teleurstelling weg. Ik hervond mezelf zonder hulp van anderen en stond op na iedere “mokerslag” van mamma.

Lees verder

De kracht van de stilte……

26 maart 2019
Jolanda van der Kolk

“Dus met een paar gesprekken zijn al mijn problemen opgelost?”

Ze zei het uitdagend. Ik liet een stilte vallen en keek haar aan. Zij sloeg haar ogen neer en keek naar haar schoenen. Fel roze gympen met witte linten als veters gestrikt en ze leken haar nogal te intrigeren. Ik wachtte af en liet de stilte duren terwijl de spanning voelbaar was. Ik had geleerd dat juist dit soort momenten heel waardevol waren en dus liet ik het gebeuren. Uiteindelijk keek ze me met natte ogen aan en met gebroken stem zei ze: ”Ik weet gewoon niet meer hoe ik het moet oplossen. Kan jij me hieruit helpen?”. Haar recht in de ogen aankijkend zei ik met een rustige stem: ”De énige die jou hieruit kan helpen, ben je zelf….”. Ik noemde haar naam om het persoonlijker te maken en zag dat dit bij haar binnen kwam. Het doosje met tissues stond er vandaag niet voor niets. Ik reikte hem aan en liet haar de ruimte om eindelijk de strijd die ze met zichzelf voerde te uitten. De tranen die kwamen leken een werkelijke verlossing voor haar. Ik zag haar schouders en haar rug ontspannen.

Lees verder

Mens…… wat ben je mooi!

7 maart 2019
Jolanda van der Kolk

Ik geloof in het feit dat ieder mens mooi is, van oorsprong. Ook jij!
Jaren geleden zei iemand dat tegen mij. Ik heb er altijd wat moeite mee gehad, om mezelf te bekijken en te zien als mooi mens. Mooi was voor mij altijd gerelateerd aan de buitenkant en net zoals de meeste mensen, heb ik nog wel wat wensen op het gebied van kilo’s, littekens en rimpels. Gek genoeg heb ik veel minder moeite om de schoonheid in anderen te vinden, omdat ik daarbij wél verder kijk dan de buitenkant alleen. Dat zegt natuurlijk alles over mij, en over hoe ik altijd in het leven gestaan heb. Over mijn gelopen proces van vele jaren en over dát waar ik nog midden in zit. Maar er is ook een heel bewuste keuze gemaakt. Een keuze om anders te gaan kijken, naar anderen, maar nog meer naar mezelf.

Lees verder

Ervoor gaan…..

3 januari 2019
Jolanda van der Kolk

Druipend van de stromende regen staat ze voor mijn deur. Ik laat haar binnen, reik haar een handdoek aan onderweg naar mijn praktijkruimte en zorg in no time voor een flinke bak dampende thee. Ze begint uit zichzelf met de woorden: ”Ik wilde eigenlijk niet komen en afbellen, het regent zo hard………”. De rest van haar woorden verstomd….. Als ik haar aankijk, zonder verdere reactie, zegt ze……: ”Nou ja…..ik had eigenlijk een andere reden om niet te willen komen. Ik weet het gewoon echt niet meer. Het is één grote puinhoop en ik weet niet meer waar ik moet beginnen”.

Ontwarren

Daar ligt dan mijn grote uitdaging. Ik ben een ster in puinhopen ontwarren, rode draden zien, en verbanden leggen. Een half uur later zijn we bij de kern van haar probleem aangekomen. We bespreken wat voor haar een oplossing zou kunnen zijn en hoe ze daar heel concreet mee aan de slag kan gaan de komende weken. Ze is inmiddels aardig opgedroogd en lijkt ook opgelucht te zijn door deze “ontwarde puinhoop”. Als ik haar de vraag stel waarom het nou precies zo moeilijk was om toch naar deze afspraak te komen, is haar antwoord kort. “Ik wist gewoon niet meer of ik er nog wel voor wilde gaan. Ik had totaal geen overzicht meer en alles leek zwart”. Lachend vervolgt ze: ”Zelfs de lucht deed vandaag mee” en ze wijst met haar hoofd richting het raam waar alweer de harde slagregens tegenaan striemen. Het lijkt of de natuur haar zelfs een handje helpt, want een harde onweersklap volgt.

Lees verder

“Ik wil het zelf doen…….”

16 augustus 2018
Jolanda van der Kolk

Wij mensen zijn geprogrammeerd om alles zelf te willen kunnen. Hulp vragen is voor velen daarom heel lastig en wordt uitgesteld tot het aller laatste moment. Dat is ook niet verwonderlijk als we bedenken dat het ons als kind zo wordt geleerd. Wie kent immers niet de uitdrukking “eerst zelf proberen” van je moeder, vader of van de kleuterjuf uit je kindertijd. Ik doel dan op handelingen als het dichtdoen van knopen, het vastmaken van de rits van je jas of op het strikken van je veters. Allemaal dingen die we nu dagelijks zonder nadenken doen. Ooit hebben we ze toch echt geleerd door de stimulatie het te proberen. Natuurlijk waren dan, als het je lukte, de complimenten niet van de lucht. Als kind ben je dan erg trots was op jezelf en op de zelf vastgemaakte veters.

Lees verder

Eén plus één is twee….…..toch?

28 juni 2018
Jolanda van der Kolk

Eén van de eerste sommetjes die je vroeger als kind op school leerde is dat één plus één twee is. Een sommetje dat later in je leven nog op vele fronten terug keert. Twijfelde je als kind al sowieso nooit aan wat de juf of meester zei, bij dit sommetje heeft nog niemand ooit een vraagteken gezet.

Nu vraag je je misschien af waarom ik dan koos voor de twijfelachtige titel van deze column hierboven. Want als nooit iemand twijfels heeft bij dit gegeven, waarom ik dan wel? Wat nu als ik je vertel dat in sommige gevallen één plus één als uitkomst het getal drie geeft? Of nog veel meer dan drie? Raak je dan in verwarring? Maak ik je nieuwsgierig en wil je weten hoe het zit? Als dat laatste het geval is dan leg ik het je graag uit. Want nieuwsgierigheid is nou precies de basis van deze optelsom met die vreemde uitkomst.

Lees verder

“Word ik ooit de oude?”

24 mei 2018
Jolanda van der Kolk

Onlangs begeleidde ik een cliënt die een behoorlijke grens over was gegaan. Ze zat midden in een burn-out toen ze bij me kwam. We voerden een aantal coachgesprekken, en hoewel het beter leek te gaan, wist ik dat de weg vanuit een burn-out lang kon zijn. Ik maande haar dus vooral om rustig te werken aan het herstel en haar grenzen niet over te gaan, maar haar lichaam goed aan te voelen. De tijd nemen voor een herstelproces van een burn-out is heel belangrijk.

Lees verder

Een nieuw begin

6 mei 2018
Jolanda van der Kolk

Een nieuw begin is oneindig in zijn mogelijkheden. Alles ligt open, niemand weet hoe het lopen zal. Langs onverwachte wegen komen kansen en op elk moment kan daar weer een andere kans aan worden toegevoegd. Het mooie van zo’n nieuw begin is dat je je eigen mogelijkheden niet helder hebt. Elke dag kan er zomaar weer iets gebeuren waardoor er ineens een extra optie ontstaat.

Lees verder

Tag: denk jezelf niet klein

“Dus met een paar gesprekken zijn al mijn problemen opgelost?”